Corona excuus
Geschreven door Fons van den Boogert
De kranten en tijdschriften staan er vol van. Gaan we terug naar ‘het oude normaal’ of blijven we in de corona-stand? Met het loslaten van nagenoeg alle beperkingen is deze vraag actueler dan ooit. Ook in de hand gewerkt door de onduidelijkheid van het regeringsbeleid waar hameren op de regels onlangs vervangen werd door een ‘alles kan weer’ aanpak. Moeilijk om in dit warrige veld van vaak inconsistente maatregelen je verantwoord een weg te banen.
Omgaan met regels
Afgezien van wat al dan niet toegestaan is, worden we dagelijks geconfronteerd met netelige dilemma’s. Omhels ik mijn broer die ik anderhalf jaar niet heb gezien? Kus ik mijn schoonzus gedag als ze na een weekje Nederland weer vertrekken naar hun huis in Frankrijk? Hoeveel mensen nodig ik uit voor mijn toch al uitgeklede verjaardagskoffie? Laat ik me feliciteren met meer dan een knikje op afstand? Ga ik aanstaande zondag naar de kerk? Hou ik deze dagen extra afstand tot jongere mensen die nog maar net of nog niet gevaccineerd zijn? De lijst met ‘wat wel en wat niet’ is eindeloos uit te breiden. En dan hebben we het nog niet over de complexere zaken als waarheen op vakantie, wat doen we met uitgestelde jubilea en schrijf ik me in voor een reünie in september.
Goed excuus
Over deze vragen valt uitgebreid te delibereren. En dat gebeurt dan ook, vaak met een omhaal van woorden en gepaard met een zekere opwinding wie het bij het rechte end heeft. Maar klopt dit beeld? Ik ben er niet zo zeker van. En zeker niet voor mezelf. Natuurlijk hou ik me voor evenwichtig te oordelen en te handelen volgens de regels. Maar wat geeft de doorslag bij de keuzes die ik maak? Keuzes die als ik eerlijk ben zo consistent niet zijn. En nogal afhankelijk van de situatie en mijn humeur. Misschien is het corona-argument in veel gevallen een makkelijk excuus. Geen opdringerige begroeting, geen routineus of plakkerig bezoek, geen etentje hoeven geven, geen verplicht museum of niet te missen film. Niets hoef je te verantwoorden. En ondertussen lekker thuis blijven, lastige klanten buiten de deur houden en zonder gewetenswroeging doen waarin je zin hebt. Dat ‘oude normaal’ hoeft voor mij nog niet zo nodig. Ik hou deze zomer de corona-stand nog wel vol. Zeker met de vakanties voor de deur, maar ik erken bij deze ruiterlijk dat ik niet van reizen hou.
