Als ik veerkracht zeg waar denk jij dan aan?

En toen kwam het allemaal heel erg dichtbij. Zo maar opeens hing het K-woord weer in de lucht, de WhatsApp maakte overuren en ik kon mij eigenlijk op niets écht concentreren. Alle doemscenario’s gingen door mijn hoofd. Idioot, maar ik stelde mij al voor hoe de laatste levensperiode eruit zou zien, en de tijd erna. Zinloos. Tegelijkertijd werd ik ook verrast door mijn zakelijkheid. Wat moet er geregeld worden? Wat besproken?

Even voor de goede orde, ik ben niet ziek. Ik ben toeschouwer. De zieke zelf toonde heel wat meer ruggengraat. Ging op onderzoek uit, liet zich voorlichten over de diverse scenario’s en de behandelingen die daar naar verwachting bij horen. Dierbaren werden geïnformeerd. Het wachten is begonnen, het hopen.

Tegelijkertijd gaat het leven door. Afspraken, ouderavond, sport en gezelligheid. Het slechte nieuws wordt niet ontkend, het is geparkeerd in een hoekje in het hoofd. Wat wonderlijk dat mensen dit kunnen. We maken alweer plannen, voor de korte termijn en voor wat verder weg ook. We nemen het leven met kleine stapjes tegelijk, hanteerbare brokjes; we zien wel.

Veerkracht hebben of leren

Bij de startzondag heeft iedereen een setje vragen rondom het thema ‘veerkracht’ gekregen. We gaan erover doorpraten bij de wijk- en regioavonden die binnenkort starten. Ik kijk naar de vragen en denk dat ik ze bijna allemaal kan beantwoorden aan de hand van dit kleine stukje levensverhaal.

Ik googel nog wat door op veerkracht en kom wijze woorden tegen van coaches die ons willen helpen om overeind te blijven in dit bestaan. Veerkracht kun je (ook) leren als je het niet vanzelf hebt. Aandachtspunten zijn: uitrusten, afrekenen met het verleden, vertrouwen en een langetermijndoel zien. Natuurlijk is het zó erg kort door de bocht, maar ikzelf herken er wel wat in – en ik kan wel eens een springkussentje gebruiken, zullen we maar zeggen.

Geloven en veerkracht

Ondertussen heb ik ook veel aan de kerk. Wat fijn dat er een plek is waar je gewoon mag zijn zoals je bent. Een plek waar je deelt in de warme aanwezigheid van anderen ook als je niet direct met elkaar communiceert. Een plek waar je je gedachten de vrije loop kan laten gaan, luisterend naar dat grote verhaal dat de eeuwen overstijgt, waarin we onszelf herkennen en waardoor je beseft dat je niet de eerste bent die hiervoor staat. Wat fijn dat er mensen zijn die door hun luisteren de last van het K-bericht lichter maken.

Wat jammer dat niet meer mensen de weg naar de kerk weten te vinden. Veel van wat je bij een dure therapie of cursus leert vind je daar zo voor het oprapen. Benoemen, reflecteren, weerwoord krijgen en samen delen in een viering, bij de koffie of in een gesprekskring. Voor mij is het van wezenlijk belang. Het houdt mij gaande. Juist nu ben ik mij daarvan weer extra bewust. Tja, de kerk is zo gek nog niet.