Waar wil je bij horen?
Geschreven door Nelien van Doorn
Laatst at ik in een restaurant en maakte ik voor het eten een foto van mijn bord. De ober die langs kwam en het zag legde ik uit: “voor één van mij dochters, doet zij ook altijd!”. “Ah”, zei hij, “die kun je dan mooi op Facebook zetten. Met een link naar ons restaurant”. Schoorvoetend bekende ik geen Facebook te hebben. “Ik ook niet”, sprak hij olijk, “en mijn leven gaat gewoon door”. “Pfff”, zuchtte ik opgelucht: “het mijne ook”.
Veilige bedding
In het uit de kluiten gewassen dorp in Brabant waar ik opgroeide waren een aantal duidelijke scheidslijnen tussen de verschillende bewoners waarvan ik al jong feilloos wist waar ik wel of niet bij hoorde. De belangrijkste daarvan was die tussen “de katholieken” en “de protestanten”. Ik behoorde tot deze laatste groep die bestond uit zowel gereformeerden als hervormden die zich vanwege hun kleine aantal ten opzichte van de katholieke meerderheid verenigd hadden in één kerk. Bij “onze” kerk hoorde een basisschool en er waren tal van activiteiten die de twee verbond. Hier hoorde ik bij. Ik wist zeker dat als ik onverhoopt van mijn fiets zou vallen, ik absoluut geholpen zou worden door ‘iemand van de kerk’. De kerk bood mij tot een jaar of acht een veilige bedding in mijn dorp.
Bewegingsvrijheid
Jaren later werd ik als kersverse Utrechtse student bezocht door iemand van de gereformeerde kerk. En ik vond het vreselijk! Hoe wisten zij dat ik daar woonde? Tja, via mijn oude kerk uit mijn vroegere dorp in Brabant. Ik was al heel wat kritische vragen (maar weinig antwoorden!) verder en wist ineens zeker dat ik helemaal niet bij een kerk wilde horen die me opzocht zonder dat ik daarom gevraagd had. Zo bewoog ik mij verder en werd de Geertekerk mijn plek, waar mijn vragen gesteld mochten worden en ik bewegingsvrijheid ervoer.
Bewegingsvrijheid als veilige bedding
Waar wil je bij horen? Ik realiseer me hoe dankbaar ik ben voor de veilige bedding in mijn dorp van toen, die me toen bewegingsvrijheid gaf. En hoe dankbaar ik nu ben voor mijn bewegingsvrijheid om te kiezen waar ik wel of niet bij wil horen. Dat ik binnen de Geertekerk erbij hoor, terwijl ik ook ruimte ervaar en niet vastgepind word. Dat ik zelfs mensen in beweging mag brengen binnen de Geertekerk, met dansmeditatie. Dat de Geertekerk een Facebookpagina heeft, en ik vrij ben er geen te hebben. En dat mijn leven gewoon doorgaat, binnen de veilige bedding die deze bewegingsvrijheid mij biedt.
