Schipperen

Het gaat zo vaak over het jachtige leven. We hebben het allemaal druk, dubbele agenda’s, we worden geleefd en zijn altijd online. Een toenemend aantal scholieren haalt het eindexamen niet omdat ze voortijdig tegen een burn-out aanlopen. Leest u dat goed? Ja, het aantal jongeren met stress-klachten is nog nooit zo hoog geweest. De boosdoener lijkt telkens weer dat vermaledijde internet, de social media, alleswetende apps, en de continue bereikbaarheid.

Uitgelogd?

Om de hectiek van alledag te ontlopen boeken we twee weken vakantie. Zeilen in Friesland, IJsselmeer en Waddenzee. We huren een lekker lompe, grote boot en beloven elkaar dat we ons door niets laten afleiden. Het is onze vakantie, wij bepalen route, timing, ligplaats. Wie wil aanmonsteren is welkom, je komt maar naar ons toe, wij trekken ons eigen plan. Uitgelogd.

En dan is het zo leuk om ingehaald te worden door die zelfde hedendaagse technologie. Voor we goed en wel op weg zijn hebben we een app gedownload met alle brug- en doorvaart informatie die we nodig kunnen hebben. Reuze handig. Geeft veel rust. We matchen de informatie wel met de elektronische waterkaart op de laptop. Die heeft GPS waardoor we onszelf goed kunnen volgen.

Een paar dagen later op het Wad komt het helemaal goed uit. Je route vinden tussen ondieptes en vaargeulen gaat een stuk beter als de laptop je exact aangeeft waar je zit. De marifoon doet ook wonderen, de telefoon geeft meer achtergrondinfo.

Fantastisch die techniek

Onze zoon is inmiddels aan boord gekomen. Intensief app-verkeer en overleg met dochters in Leiden cq. Frankrijk levert op dat hij als enige mee kan, opstap in Harlingen. Voorwaarde wel dat we tijdig in een haven met Wifi zijn, hij heeft nog een sollicitatiegesprek. Per Zoom natuurlijk, hij heeft zijn eigen laptop bij zich.

Ik heb de neiging om het allemaal tegen te willen houden. Niet al die elektronica. Met pen en papier getijdentabellen maken en in veilige onwetendheid het avontuur aangaan. Maar het lukt niet. Alleen de beschikbaarheid van al die informatie en al die contactmogelijkheden is al genoeg om het ook te willen. Zonder begin ik mij onzeker te voelen. Als dochterlief uit Frankrijk meldt dat de auto stuk is bellen we en appen we tijdens het droogvallen onderweg naar Vlieland. Het kan, het helpt, het is fantastisch.

Waar de kinderen de nieuwe techniek automatisch een plaats in hun leven geven moet ik twee kanten uit aanpassen. In het werkend bestaan proberen te voorkomen dat de systemen de regie in mijn leven overnemen en mij afhankelijk maken van de algoritmes en commerciële drijfveren van de aanbieders. Tegelijk doe ik mijzelf tekort als ik de zegeningen van de moderne tijd niet omarm en er gebruik van maak.

Zelf het perspectief bepalen

De afgelopen Corona-periode heeft ook in de kerk laten zien dat nieuwe technologie vooral veel mogelijk maakt. Kort na aanvang van de crisis konden we elke zondag inloggen op de Geertedienst. Eigenlijk heel handig voor provincialen die de tocht naar Utrecht nog wel eens ver vinden. Contact met de gespreksgroep ging ook heel goed via whatsapp en zoom. Natuurlijk, live is beter, maar het was ook een uitkomst. Discussie ging meer over welke media we zouden gebruiken dan óf we een groep wilden zijn. En zo waren er meer situaties waarin social media een uitkomst boden.

Nog een weekje op het water en dan weer het gewone leven in. In het bewustzijn dat veel stressfactoren ook een groot positief effect kunnen hebben. Dat geldt voor de social media, maar natuurlijk ook voor zoveel andere zaken. We bepalen zelf het perspectief waarmee we naar de wereld kijken. Een lekker zomers inzicht.