Pinksteren moeilijk?

Veel mensen vinden Kerstmis en Pasen gemakkelijker te begrijpen dan Pinksteren. Dat vind ik niet.

Wie niks met beeldspraak heeft komt zelfs behoorlijk in de problemen, op Kerstmis met de maagdelijke geboorte en op Pasen met een miraculeuze opstanding. Maar wie ooit een tik heeft gehad van de Pinkstergeest, die ook Jezus bezielde om tegen de stroom op te roeien, die zal voorgoed zijn aangetast door een onuitroeibaar en ook wel riskant verlangen om in de voorste linies van de Geest aanwezig te zijn, daar waar zij bezig is het aanschijn der wereld te vernieuwen. Daar is niets miraculeus aan.

Al is het daarmee nog niet gemakkelijk. Dat vraagt wel om je aan die Geest gewonnen te geven. Maar als je die tik ooit gehad hebt, zul je nooit meer écht gelukkig zijn wanneer je je als een dooie vis met de stroom laat meedrijven. Het beloofde land ligt stroomopwaarts en als je voelen wilt dat je leeft, zul je voorgoed het gezelschap zoeken van mensen die daarheen op weg zijn.

Kom en volg mij. Zo’n gezelschap, zo’n alliantie voor vrede en recht …. is de gemeente. Zelfs als haar dat niet altijd is aan te zien, als dat Pinkstervuur in alle opzichten gedoofd lijkt, draagt ze het toch met zich mee als een onderaardse veenbrand, die altijd weer, soms zelfs op heel ongelegen momenten, de kop opsteekt.