Op de camping

Toen onze kinderen klein waren zaten we twee weken op een camping in Frankrijk met andere jonge gezinnen. Er zaten nogal wat andere Nederlandse gezinnen. De camping had gezamenlijke activiteiten voor kinderen, een mooi groot zwembad op het midden van het terrein en een gezamenlijk ontbijtbuffet. Onze kinderen vonden het een groot feest. Wanneer we in de ochtend gingen ontbijten zagen we mensen eerst hun handdoeken en spullen neerleggen op de ligbedden bij het zwembad om daarna vervolgens terug te gaan naar hun tent of rustig te gaan ontbijten. De meeste ligbedden en de mooiste plekjes waren op die manier al vroeg gereserveerd door mensen die pas later naar het zwembad zouden komen.

Niet sociaal

Onze kinderen zeiden na een aantal dagen: ‘We moeten eerst onze handdoeken neerleggen en dan pas gaan ontbijten, dat doet iedereen hier!’ Wij hebben ze toen uitgelegd dat wij niet gingen doen wat iedereen doet en waarom niet. ‘Dit zwembad is voor iedereen en je eigen plekje gauw reserveren als je er nog geen gebruik van maakt is niet sociaal naar anderen, naar het grotere geheel toe’, legden we hen uit.

Maar iedere ochtend opnieuw moest ik weer even met mijzelf in gesprek. Mijn irritatie groeide en ik dacht: Zo werkt het hier kennelijk, ieder denkt gauw en angstig eerst aan zichzelf, waarom doe ik niet gewoon mee. Dan hebben wij ook een keer een mooi plekje onder die leuke boom. Zal ik? Toch maar?
En toch lukte het me niet. Het voelde niet goed.

Ruimte maken

Op een ochtend, dat zal ik nooit vergeten, zag ik een vader alle handdoeken een voor een van de bedjes halen. Hij legde ze allemaal op een stapel een eind verderop en keek er heel tevreden bij. Een grote grijns op zijn gezicht. De chaos en verwarring die volgde was vermakelijk. Tevreden dacht ik: haha, zie je wel, soulmates zijn er ook: gelukkig heb ik mijzelf kunnen tegenspreken en geen eigen-handdoekje-eerst neergelegd.

Maar ook voelde ik mij in mijn morele gelijk nogal humorloos en ook een beetje laf. De ontregelende ruimte die de man had gemaakt door alle handdoeken weg te halen en te verstoppen; dat was pas geestig, moedig en inspirerend. Speelse, moedige ruimte waar we op de kleine vierkante meter en op grotere schaal met elkaar naar snakken vermoed ik.