Kijken en luisteren

Kijken en luisteren zijn twee kanten van dezelfde medaille. En het leuke is dat niemand hetzelfde ziet of hoort. Sterker nog op het ene moment kun je hetzelfde anders horen dan op een andere moment. Kijken en luisteren kun je oefenen, het spannende is dat hoe beter je leert kijken en luisteren, hoe meer je ziet en hoort. Of het nu voetbal is, een gesprek, kunst, muziek, natuur, mensen of wat dan ook, het wordt leuker naarmate je beter leert kijken en horen.

Hoofdbrekens

Ik was op een tentoonstelling van een bevriende beeldhouwer. Er stond een vierkantig marmeren beeld, niet zo groot, waarvan mijn eerste reactie was, is het wel af? Ik liep door. De expositieruimte was niet zo groot, dus al gauw kwam ik opnieuw bij het beeldje. Het heette hoofdbrekens. En opeens ging het voor me leven. Ik zag een scherpe neus, een voorhoofd, een plat hoofd. Ernstige uitstraling. Had het beeld hoofdbrekens of was het de kunstenaar? Er ontstond een contact en het beeld draag ik nu met me mee.

Plezier van het ontdekken

Soms kijk ik liever even niet verder en laat het luisteren aan anderen over. Altijd die luister- en kijkoefening, altijd die fine-tuning. Liever bouw ik dan mijn eigen burcht. Laat maar, denk ik. Zoek het uit, ik ben er even niet. Maar dan mis ik het: de spanning om te kijken en te luisteren. En er beter in te worden. Niet om de vaardigheid, maar om het plezier van de ontdekkingen, die zich vermenigvuldigen naarmate je het beter in de vingers krijgt. En ook te accepteren dat beeldende kunst kijken en naar mensen luisteren me misschien makkelijker afgaat dan naar muziek luisteren of naar voetbal kijken. In sommige dingen ben je soms beter geoefend.

Blijf oefenen

Kortom, ik wil de vreugde van het oefenen van luisteren en kijken benadrukken. En dat je jezelf tekort doet als je te snel een mening over iets denkt te moeten hebben. En ook dat je niet alles hoeft te doorgronden. Soms weet een ander er gewoon meer van af en kun je je daaraan laven. En dat maakt samenleven zo waardevol.