4 februari 2022

Hopen op een wonder

Geschreven door Aly Meijer
Inspiratie Dying to be me: Anita Moorjani Hopen op een wonder

Lieke Marsman, onze dichter des vaderlands is ongeneeslijk ziek. Haar tijd op aarde is nog schaars. Ze heeft het geloof in een wonder nodig om de kwaliteit van het leven nog te ervaren, vertelde ze vorige week op televisie bij M.

Ze kan zich nu voorstellen dat mensen religieus zijn, omdat ze het gewoon heel hard nodig hebben om te geloven in een wonder. Net zoals zijzelf. Geloven dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn, hopen dat je leven gespaard zal worden, wie doet dat niet?

Een wonderbaarlijke genezing

Anita Moorjani, maakte zo’n wonder mee. In een TedX talk van 8 jaar geleden, vertelt ze over haar wonderbaarlijke genezing. Op 2 feb. 2006 was ze in het eindstadium van een ongeneeslijke lymfeklierkanker. Ze had nog maar een paar uur te leven. Ze was al vier jaar ernstig ziek. Ze had tumoren in haar nek, haar borst, onder de armen en in haar buik. Haar longen waren gevuld met vocht, wanneer ze zou gaan liggen, zou ze stikken. Haar spieren waren zodanig verzwakt, dat ze niet meer kon lopen. Ze woog nog slechts 43 kilo. Ze had continu koorts en wonden in haar huid. Haar ingewanden konden geen eten meer verteren. Ze kon niet meer ademen zonder zuurstofmasker en toegevoerde zuurstof. Die ochtend van 2 feb. 2006 raakte zij in coma. De dokters zeiden dat iedereen, die nog afscheid wilde nemen, nu moest komen.

Helder bewustzijn

Ondanks dat Anita in coma was geraakt, was ze zich bewust van alles om haar heen. Ze kon 360 graden om zich heen kijken. Ze had een ongelofelijke heldere geest en groot begrip van alles. Ze voelde dat iedereen een deel van datzelfde bewustzijn deelde. Ze voelde zich verbonden met iedereen. Ze voelde wat mensen om haar heen voelden. Ze voelde de berusting bij de dokters en de spanning bij haar familieleden. Tegelijkertijd bleef ze zelf kalm en vredig. En ze zag nog veel meer. Ze zag haar broer die vanuit India op het vliegtuig stapte om naar haar toe te komen. Zelf was ze met haar lichaam in een ziekenhuis in Hong Kong. Ze voelde haar overleden vader en een overleden vriendin bij haar komen, die haar gids werden.

‘Het is jouw tijd nog niet, ga terug’

Haar overleden vader vertelde haar dat het nog niet haar tijd was en zei dat zij terug moest gaan naar haar lichaam. In eerste instantie had ze helemaal geen zin in dat zieke, stervende lichaam, maar ze besloot vlak daarna dat ze terug zou keren, want ze wist dat haar lichaam daarna snel zou herstellen, nu ze de oorzaak van haar ziekte kende. Ze besefte nl. dat ze eerder nooit van zichzelf had gehouden en nu deed ze dat wel. Haar vader en vriendin zeiden tegen haar: leef zonder angst, nu je weet wie je werkelijk bent.

Vijf levenslessen

Op dat moment werd ze wakker uit de coma. De dokters waren verrast en nog voorzichtig, want ze was nog zo zwak. Ze vertelde haar familie dat alles goed zou komen en dat het nog niet haar tijd was om te gaan. Binnen vijf dagen werden de tumoren voor 70 procent kleiner. Vijf weken later werd ze uit het ziekenhuis ontslagen. Ze was vrij van kanker en kon opnieuw beginnen met haar leven. Deze ervaring heeft haar leven compleet veranderd, en het veranderde volledig haar kijk op het leven. Vijf levenslessen leerde ze hieruit:

  1. Liefde: hou van jezelf, van anderen en van het leven.
  2. Leef vanuit liefde, niet vanuit angst. Liefde beschermt je, angst niet.
  3. Humor: leef met humor, lach veel.
  4. Het leven is een geschenk.
  5. Omarm je eigen persoonlijkheid. Leer de persoon kennen, die in jouw lichaam zit. Deze persoon is uniek.

Wie haar hele verhaal wil horen en haar levenslessen beter wil begrijpen, bekijk het filmpje: Dying to be me: Anita Moorjani at TEDxBayArea

Blijf hopen

Terug naar de realiteit die veel mensen, zoals Lieke Marsman, onder ogen moeten zien, als ze ongeneeslijk ziek zijn verklaard. Mensen die hopen op een wonder, maar die dat helaas (nog) niet meemaken. Het is me een raadsel hoe het komt dat de een wel geneest en de ander niet. Hoe vaak komt zo’n wonderbaarlijke genezing voor? Zelden. Toch zou ik net als Lieke Marsman blijven hopen op dat wonder. Alleen al om de dood in de ogen te kunnen blijven kijken met als antwoord: ik hou zielsveel van dit leven en wil graag blijven leven, daarom hoop ik op dat wonder.

Gerelateerd