Gedachten onder de kerstboom

Echte kaarsjes – veel minder gevaarlijk!

Wij hebben echte kaarsjes in de kerstboom. Ik heb geen idee of daar cijfers van zijn, maar ik krijg wel de indruk dat het steeds meer een uitzondering is. Wat wel zo is, is dat wij allebei uit een gezin komen waar ook geen elektrische lampjes gebruikt werden. Misschien dat dat bijdraagt aan het gevoel dat je op een of andere manier een traditie in stand houdt.

Gevaarlijk? Niet als je erbij blijft!

Het meest gehoorde bezwaar is – vooral uit monden van mensen met kleine kinderen en/of drukke huisdieren: ‘Maar dat is toch hartstikke link! ‘ – Een begrijpelijk standpunt, maar ik durf wel de stelling aan dat het juist minder gevaarlijk is. Immers, zo’n lichtsnoer blijft vaak dag en nacht branden, ook als de bewoners slapen of weg zijn. Ik heb – net als over de kaarsjes – geen cijfers dus ik kan het niet hard maken. Maar tegenover die onbeheerde sliert lampen, die ook nog eens kortsluiting in het hele huis kan veroorzaken, staat de veel grotere bewustheid waarmee je de boom brandt, zoals dat heet. Juist vanwege het risico, maak je er een uurtje van rust en aandacht van. Als ‘de etensboel’ een beetje aan kant is – als (voor zover van toepassing) de kleinsten gebadderd hebben en nog even ‘op’ mogen blijven – als hond of kat is uitgespeeld – en iedereen rustig zit, dan kan de boom aan. Wie het Zen wil noemen: prima!

Je ogen halfdicht geeft een kring van licht…

Juist omdat je moet opletten, geniet je bewuster van het moment: de flikkerende kaarsjes, de eindeloze weerspiegelingen in ballen. Als kind genoot ik bijvoorbeeld van het wonderlijke verschijnsel dat als je je ogen half dicht knijpt, er een soort halo rondom de vlam lijkt te komen.

Trouwens, nu ik er aan denk hoe ik als kind bij de boom zat, of lag: je had toen ook engelenhaar, dat je niet mocht aanraken want er zaten stukjes glas in. Ook dat gaf een bijzonder effect samen met de kaarsjes. Verder had iedereen, van jong tot oud, de belangrijke taak om op te letten of een kaarsje niet ging walmen, druipen of uit-brandde. En ondertussen vertelde iemand een Kerstverhaal, of zong je samen een lied.

Tegenwoordig zou je zeggen: mobieltjes en tablets aan de kant – dat is voor sommige mensen al een hele uitdaging…

Minder licht geeft meer licht.

Gewone kerstboomlampjes zijn vaak de hele dag aan. Maar wie ‘de boom echt brandt’ weet dat je , als alle kaarsen branden, nog niet klaar bent: het begint pas echt als je de andere lichten zoveel mogelijk uitdoet. Zo kom je echt in het moment. Wel mooi: pas in het donker vallen die kleine lichtpuntjes op. Meteen iets moois om over na te denken onder de Kerstboom.