En nu even een tijdje m’n mond houden

Dwars door het Nijmeegse landschap loopt de ‘N70 natuurwandelroute’ van 16 kilometer. Over de Boterberg en de Duivelsberg liep iedereen die mee was met deze activiteit van De Leven Utrecht & De Leven Ede. Alleen. Dit was een individuele stiltewandeling, deel van ‘De Leven Natoer’: kamperen en bezinnen in de natuur. Bepakt met een katoenen tasje met daarin een reflectieboekje, een pen, water en ontbijtkoek begon iedereen op een ander punt van de wandelroute. Het was warm, soms zwaar. Maar vooral: het was stil.

Alleen zijn

’s Avonds op de natuurcamping in Groesbeek deelden we onze ervaringen. Sommigen vonden het de eerst 3 kilometer ongemakkelijk – zo alleen, anderen ervaarden een gehaast gevoel tijdens het wandelen, sommigen ‘verveelden’ zich en gingen een podcast luisteren en weer anderen genoten met volle teugen en hadden ‘eindelijk tijd’ om over bepaalde levenskeuzes na te denken. In deze groep van 15 twintigers en dertigers gaf meer dan de helft aan behoefte te hebben aan meer van die momenten van ‘alleen zijn’.

Gewoon even m’n mond houden

De behoefte aan rust. Even niets. Gewoon even alleen zijn met je eigen gedachten. ‘Lege’ momenten, die gigantisch waardevol blijken. Van levensbelang zijn. Ruimte voor bezinning is voor iedereen belangrijk, maar helemaal voor twintigers/dertigers.

Ik herken het wel; het leven draaft maar door en elk moment van leegte wordt gauw opgevuld met bijv. Netflix. Is het misschien ook onbewust wegrennen voor de ‘grote vragen’? Steeds meer ontdek ik hoe belangrijk het voor me is om tijd te nemen voor bezinning. Gewoon even m’n mond houden. Soms even een kwartiertje op de grond zitten en bewust ademen, in het moment leven.

Uit de hectiek stappen

Vijf jaar geleden ging ik zelf voor het eerst een week naar een klooster, om tot mezelf te komen, verlies te verwerken, te schrijven en te lezen. Sindsdien probeer ik elk jaar één of twee keer voor minimaal 4 dagen mezelf terug te trekken met een boek, pen en papier. Twee keer ben ik in Orval geweest (geen straf om elke maaltijd in stilte een vers Orval-biertje te mogen drinken!) en vorig jaar ging ik voor het eerst naar het dominicanenklooster in Huissen. Beide heerlijke plekken om even uit de hectiek van alledag te stappen. Eind oktober ga ik voor een week op bezoek bij de Abdij van Egmond, daar kijk ik erg naar uit!

Dichter bij jezelf komen

Bij de deelnemers van ‘De Leven Natoer’ merkte ik dat voor velen ‘stil zijn’ langer dan een uur ‘onnatuurlijk’ voelt. Maar ik ben ervan overtuigd dat de stilte alles in zich heeft om je juist dichter bij jezelf, je natuur, te brengen. Ik wil anderen (en mezelf!) blijven uitdagen om stil te zijn, even niets te moeten maar het uit te houden in de stilte. Open staan voor wat de stilte te vertellen heeft. We hopen binnenkort nog een ‘De Leven Natoer’-bezinningsweekend te organiseren!