De magie van 20:00
Geschreven door Jurjen Helmus
Het is avond, de kinderen liggen een soort van op bed. Ik zit op de overloop te wachten tot ze slapen. “Pap… Pap… het gebeurt!” hoor ik vanaf de slaapkamer roepen. Het is mijn zoon die op bed ligt. Ik weet waarom hij mij roept. Het is 19:59 en het wordt straks 20:00. Dit is een magisch moment voor mijn zoon omdat op dat moment alles verandert. “Pap, de tijd verandert straks, je moet nu echt komen”, zegt hij enthousiast. Het veranderen van de tijd is een dagelijks ritueel dat hij altijd met mij samen wil meemaken. Het is fijn om te kijken naar een klok die ogenschijnlijk 59 seconden niets doet en dan plots het roer omgooit. Het is alsof dagelijks alles een reset krijgt.
Mijn volwassen verstand vertelt me dat er op dit door mensen bedachte moment feitelijk niets gebeurt. We hebben als mens afspraken gemaakt over ruimte en tijd en daar houden we ons netjes aan. Toch, wanneer ik op bed bij hem lig en samen naar dit moment kijk, laat ik de feiten voor wat ze zijn. Het gaat me om de ervaring.
19:59
Onlangs waren we te laat. Het was al 20:02, wat ik een nog mooiere tijd vind omdat het een palindroom is. Omdat mijn zoon teleurgesteld was heb ik de tijd 3 minuten teruggedraaid. We hebben alsnog het magische moment beleeft en naderhand heb ik de tijd weer 3 minuten vooruitgezet. Het was voor hem om het even; 19:59 naar 20:00 zou zo maar op ieder tijdstip kunnen gebeuren. De magie blijft.
Het meegaan in de mystieke beleving van mijn kinderen geeft mij toegang tot mijn eigen ervaringen van vroeger; klokslag 12 uur, priemgetallen, met een been op de stoep en een been in de goot. Wat mij intrigeert is dat mijn kinderen nog in staat zijn om uit zichzelf zich te verwonderen en mystiek te ervaren, terwijl ik daar op z’n minst de Kerk of een ander voor nodig heb.
Magie op ieder tijdstip; openstaan voor verwondering voor al wat leeft en mij toevalt. Het zijn de woorden uit de Remonstrantse belijdenis die mij zo raken. Het vergt voor mij (als volwassene) oefening, en leermeesters (kinderen) om te blijven openstaan voor de dagelijkse magie.
Dat mijn kinderen maar eeuwig jong mogen blijven.
