Aşure

Deze zomer zal in mijn herinnering blijven als de zomer waarin ik veel in alle rust naar bomen keek, zowel in boeken, in de natuur als fotograferend. 

Eigenlijk kan een boom mij niet groot genoeg zijn. Vorige zomer heb ik zelfs een boom van wel 1000 jaar oud ontmoet in een oerbos in Noord Duitsland. Die stond daar samen met andere oerbomen. Als je ernaast staat voel je hoe klein wij zijn terwijl zij onzichtbaar doorgroeien en imponeren in hun totale rust en leeftijdsloosheid. 

Sinds ik weet dat de meeste bomen onder de grond met soortgenoten via de wortels verbonden zijn, kijk ik of ze familie in de buurt hebben. Het is een troostende gedacht dat zij net als wij met al het wel en wee in een groter geheel verbonden zijn. 

Behalve naar bomen kijken ging ik door met hulp geven aan vluchtelingen. We steunen en verwennen elkaar wat. Zo kreeg ik vers gemaakte Aşure, die overheerlijk was een voor mij bijzondere traktatie. 

Aşure is behalve lekker namelijk een oergerecht uit het Midden Oosten, de moeder van alle gerechten. Het is een soort pap gemaakt van granen, noten en fruit en de mare gaat dat het door Noah in de ark gekookt is van alle etenswaren waarover hij op de ark beschikte na de zondvloed. 

In het Arabisch betekent Aşura het cijfer 10. De tiende dag in de maand Muharrem wordt in de Islam gezien als een heilige dag waarop Adam vergeven wordt voor zijn fout, Mozes met zijn volk uit de woestijn komt, Abraham bevrijd werd van het vuur en ga zo maar door. Bij de Sjiitische moslims de dag dat hun leider Hussein vermoord werd een periode van intense rouw. 

Maar als we verder in de geschiedenis van Aşura in het Midden Oosten duiken is het een kleine stap naar Asjera, de moedergodin in Kanaän die afgebeeld wordt in de vorm van een boom, een heilige, levengevende boom aanbeden in een boomcultus. 

En daarmee ben ik weer terug bij de bomen die zo geheimzinnige, soms eeuwen groeiend boven ons uit torenend hemel en aarde verbindend.