Het Nederlands Studenten Kamerkoor ‘Doodnormaal’

Doodnormaal zal een andere vorm hebben dan gebruikelijk is voor de concerten van het NSK: de herdenking die centraal staat in het Requiem van Duruflé zal worden doorvlochten en benadrukt met elektronische elementen. In het arrangement van Frieda Gustavs zal een vernieuwende mix van oude, modern-klassieke en elektronische muziek ontstaan. De stukken vormen samen een muzikale reis van de middeleeuwen tot het heden, van zeer uiteenlopende stijlen en componisten. Als leidraad geldt de thematiek: alle stukken reflecteren op hun eigen manier op de wijze waarop de dood het leven vormgeeft en er onlosmakelijk mee verbonden is. Regisseur Saskia Bonarius zal alles tot een theatraal geheel maken.

Programma

• Requiem – Maurice Duruflé / arr. Frieda Gustavs
  Duruflé gebruikte oude melodieën uit de Gregoriaanse muziekcultuur en plaatste ze in de harmonische wereld van midden 20e eeuw in Frankrijk. Wij zullen op onze beurt sommige delen vervangen door andere stukken en in plaats van begeleiding door orgel zal het koor nu door elektronica ondersteund worden.
• O Tod, wie bitter bist du – Max Reger
  ‘O Tod, wie bitter bist du’ (1912) is het derde motet van een reeks die Reger tussen 1909 en 1912 schreef. Het stuk bestaat uit twee strofen. In de eerste strofe wordt de bitterheid van de dood benadrukt die ook bij hen die nog volop in het leven staan, aanwezig is. In de tweede strofe wordt de vrede van de dood benadrukt voor hen die aan het einde van hun leven zijn.
• Agnus Dei, Polskie Requiem – Krzysztof Penderecki
  Krzysztof Penderecki schreef tijdens de rumoerige laatste jaren van de Koude Oorlog in Polen in drie jaar zijn beroemde Poolse Requiem. Het werk volgt de gebruikelijke indeling van een requiem maar kan ook in afzonderlijke delen worden uitgevoerd. Het Angus Dei (1981) zou in één nacht geschreven zijn ter nagedachtenis van de overleden kardinaal Wyszyński.
• Opdrachtcompositie – Frieda Gustavs
  Vanwege zijn lange levensduur, trage manier van bewegen en zijn stevig en rimpelig uiterlijk, staat de “tortoise” (oftewel landschildpad) in verschillende culturen symbool voor stabiliteit en bestendigheid. De wereld om hem heen verandert intussen rap. De schildpad symboliseert de tijd, die onbeïnvloed door gaat. “Tortoise” verklankt gebeuren tegenover evenwicht, groei en vergankelijkheid tegenover het voortdurende.
• Lux Aeterna – György Ligeti
  Het stuk Lux Aeterna (1966) van de Hongaarse componist György Ligeti is geschreven voor zestien verschillende koorpartijen die niet per stuk staan uitgeschreven. De Latijnse tekst is overgenomen van het gelijknamige deel uit een klassiek katholiek requiem.
• Walk down that lonesome road – James Taylor
  ‘Walk down that lonesome road’ (1981) is het slotlied van ‘Dad loves his work’, het tiende album van James Taylor. Het is een atypische afsluiting van een popplaat, met een bijna a-cappella, hymne-achtig setting van een tekst. De tekst gaat over de onvermijdelijke eenzaamheid waar je niet onderuit komt, waar je je niet op kan voorbereiden en waar niemand je zal bijstaan.

Kaarten