Na Pasen – onvoltooid doorleven

The Passion op de tv gezien……… Eigenlijk twee keer.

Eerst donderdag met verhaal-verteller Noraly Beyer.

Dan vrijdag de Matthäus met muziek-verhaler Jos van Veldhoven.

Oud nieuws uit de Bijlmer

Eerst dus die concentratie rond dat grote wit kruis in de Bijlmer. Verhaal over een dramatisch verlopende vriendschap tussen Jezus en Judas. Verhaal – niet in een verlaten boomgaard Gethsemané. Maar in een druk stadsdeel, de Bijlmer – als een Phoenix uit verloedering herrijzend…… En ik betrap mezelf erop dat ik het mooi vind….. Vorige jaren was ik lekker kritisch: teveel Passie-kitsch en massaal tv-spektakel. Nu ben ik meer ontroerd over dit verhaal dat toch maar weer doorgaat – in een ander jasje – zonder opsmuk……

(On)volmaakt uit Naarden

De Grote Kerk in Naarden is van een andere concentratie. Jos van Veldhoven dirigeert – nee …. schept Bach’s muziek met ingetogen handen. Ik neem me altijd voor me niet te ergeren aan de opsmuk-teksten van een aantal aria’s. (“Komm, süsses Kreuz…….” Hoe kan je het bedenken! Lijdens-romantiek!). Gelukkig wint de inkeer het opnieuw van de ergernis. Inkeer richting verdriet – of liever: richting onvolmaaktheid.

Over het hele verhaal – ook over de muziek – hangt de schaduw van ons menselijk verlangen naar volmaaktheid. Wat wilden wij toch graag dat al onze verwachtingen zouden uitkomen….. Wat wilden wij toch graag dat onze vriendschap bestendig zou zijn….. Wat wilden wij toch graag dat verlating, verraad, misbruik van macht niet ons part zou zijn…….. Niet als dader, niet als slachtoffer. Maar aan niemand gaat die beker voorbij…….

Doorleven

Op Paasmorgen ontmoet ik mijn jongste kleinkind. Wij koesteren dit kind. Generatie op generatie koestert kind op kind. Om het talent voor menselijke warmte op peil te houden. Opdat het kind ook zelf weer talent krijgt voor koestering.

Koestering en tederheid – het zijn onze verfijnde instrumentjes om dit volmaakte kleine leven weerbaar te maken voor het onvolmaakte – weerbaar tegen barsten in vriendschap, het breken van dromen, geschonden vertrouwen……

Pasen is leven voorbij het verlangen naar volmaaktheid. Weten van het onvolmaakte. Meer nog: de beker van het onvolmaakte drinken …… ook met vreugde, zolang dat kan.

Passie na Pasen: doorleven van onvoltooid leven